Vroege ontwikkeling : Het idee om intelligentie te meten gaat terug tot het werk van psychologen als Alfred Binet en Théodore Simon in Frankrijk begin 1900. Zij ontwikkelden de eerste intelligentietest, bekend als de Binet-Simon schaal, om kinderen te identificeren die mogelijk extra hulp nodig hadden op school.

Stanford-Binet-test : In 1916 paste Lewis Terman, een psycholoog aan de Stanford Universiteit, de Binet-test aan voor gebruik in de Verenigde Staten, wat leidde tot de Stanford-Binet Intelligentieschaal. Deze test is een van de meest gebruikte IQ-tests geworden en is in de loop der jaren verschillende keren herzien.

Wechsler-schalen : In de jaren 1930 ontwikkelde David Wechsler de Wechsler-Bellevue Intelligentieschaal als alternatief voor de Stanford-Binet test. De Wechsler tests werden populair omdat ze afzonderlijke scores gaven voor verschillende aspecten van intelligentie, zoals verbale en non-verbale vaardigheden.

Standaardisatie en normen : In de loop der tijd zijn IQ-tests gestandaardiseerd om consistente toediening en scores te garanderen. Er zijn normen opgesteld om individuele scores te vergelijken met de scores van een representatieve steekproef van de bevolking.